تچر یا تچرا به معنای خانه زمستانی میباشد.این کاخ نیز به فرمان داریوش بزرگ بنا شده و کاخ اختصاصی وی بودهاست. روی کتیبهای آمده : «من داریوش این تچر را ساختم.»
بقایای کاخ کوچک داریوش در کتیبه های میخی بنام تچر خوانده شده ، بواسطه ٔ شفافی مخصوص بعضی سنگهای آن بتالار آئینه معروف گردیده است. روی صخره ٔ طبیعی کوهستانی سکوئی که در حدود دو متر و نیم از کف زمین آپادانا بلندتر است از تخته سنگهای جسیم و منظم ترتیب داده برفراز آن کاخ کوچک داریوش را ساخته اند. نمای اصلی و مدخل بزرگ این کاخ رو بجنوب بوده ، پشت آن به آپادانا است. و پلکان و مدخل فرعی دیگری از طرف مغرب یعنی از جانب جلگه دارد.
کاخ مزبور مشتمل بر ایوانی بزرگ در سمت جنوب است که همان مدخل بنا باشد و تالاری در عقب ایوان و اطاقهای کوچک و بزرگ در جوانب تالار و ایوان واقع میباشد. بوسیله ٔ پلکانهائی که در دو گوشه ٔ ایوان کاخ قرار دارد به ایوان میرسند. این ایوان دارای دو ردیف ، هر ردیف چهار ستون با پایه های مربع سنگی بوده است. دو پایه ٔ سنگی بلند در جانبین ایوان استوار بوده که یکی از آنها در محل خود پایدار و دیگری از کمر شکسته و به حیاط مقابل کاخ افتاده است. کتیبه ٔ میخی بزبانهای فارسی قدیم و بابلی و عیلامی بر بالای این دو پایه نقر گردیده ، از احداث کاخ به فرمان داریوش و تکمیل آن به امر خشایارشا حکایت مینماید. در هر یک از دو طرف ایوان یک طاقچه ٔ سنگی و یک آستانه ٔ سنگی دیده میشود. بر بالا و طرفین طاقچه های سنگی و همچنین بر بالای تمام پنجره های سنگی کاخ مزبور یک سطر کتیبه ٔ میخی به زبانهای فارسی قدیم و بابلی و عیلامی نقر گشته که در آنها اشاره به ساختمان این آثار سنگی در خانه ٔ داریوش شده است. بر دو آستانه ٔ سنگی طرفین ایوان مانند نظائر آنها در کاخهای دیگر نقش برجسته ٔ دو سرباز نیزه دار شاهی را حجاری کرده اند که نفر جلو سپر بلندی هم دارد. این آستانه ها به اطاقهای جنب ایوان که مقر سربازان نگهبان کاخ بوده مربوط میگشته است.

ایوان و تالار کاخ بوسیله ٔ یک درگاه بزرگ و چهار پنجره ٔ سنگی با یکدیگر مربوط میشده است.روی بدنه های این درگاه نقش برجسته ٔ شاهنشاه دیده میشود که از کاخ بیرون میرود و دو نفر خادم پشت سر او روانند: یکی از ایشان چتر بر بالای سرشهریار گرفته و دیگری حوله و اسباب دفع حشرات در دست دارد.
نام تچر در کتیبه های میخی بالای همین درگاه ذکر گشته از احداث آن بفرمان داریوش صحبت میدارد. برای توضیح کلمه ٔ تچر، عین نظر پروفسور هرتسفلد که در رساله ٔ اطلال شهر پارسه نوشته شده و آقای مجتبی مینوی ترجمه نموده اند در اینجا نقل میگردد: این کلمه «تجر» یا «طرز» در زبان فرس جدید که اصلاً بمعنی «قصر زمستانی » است ، فی الحقیقة در میان تمامی ابنیه ٔ صفه تنها این بناست که رو بجنوب است و این کیفیت در چنین آب و هوائی خیلی پر معنی است ». (از متن فارسی رساله ٔ سابق الذکر ص ۱۳) .
روی لباس شاه در این درگاهی یک طرف نام داریوش بوده که حک شده و از میان رفته است و طرف دیگر گوشه ای از حروف که نام خشایارشا را در بردارد پدیدار است و این قسمت میرساند که درست هنگام احداث نقوش همین درگاه داریوش فوت نموده خشایارشا جانشین وی گردیده است و تصویری که در بالا و روبرو و بنام داریوش معرفی گشته نام خشایارشا را بدان داده اند و چنین نکته ای در محلهای دیگر تخت جمشید وجود ندارد.
داخل تالار بموازات ایوان سه ردیف هر ردیف شامل چهار ستون قرار داشته که مانند ستونهای ایوان اثری از ته ستون چهارگوش یا بدنه ٔ مدور آنهابر جا نمانده است. در شمال تالار و جوانب شرقی و غربی آن اطاقهای تابعه ٔ کاخ قرار داشته بر بدنه ٔ درگاه های شمالی تصویر شاهنشاه در حالی که وارد تالار میشود و یکی از خادمین پشت سر وی حوله و اسباب دفع پشه و مگس به دست گرفته است ملاحظه میگردد. خادم دیگر دستها را رویهم به حال احترام گذارده و این همان است که هنگام خروج شاه از کاخ چتر شاهی را بالای سر شاهنشاه میگیرد. روی نقوش شاه در این دو آستانه سوراخهائی است که محل نصب گردن بند و دست بند زر و گوهرهای کلاه بوده و بدین قرار تصویر شاهنشاه بهمان تزییناتی که همراه داشته جواهرنشان میشده است. محل نقش محاسن شهریار که از سنگ نفیس یکپارچه بوده نیز نمودار میباشد.

با دقت بیشتر بر پائین لباس داریوش نقوش ردیف شیرهای کوچکی هم ملاحظه میگردد که حاکی از نقاشی و رنگ آمیزی روی نقوش برجسته بوده و این نقوش حاشیه ٔ زرین روی لباس داریوش را مینمایانده است .
بر بدنه ٔ آستانه های سنگی دیگرکاخ تچر پیکار شاه با شیر و گاو و حیوان افسانه ای وهمچنین خادمین با چراغ و عطردان و حوله وظرف آب نموده شده مانند سایر ابنیه و کاخهای تخت جمشید از روی نقشه ٔ برجسته ٔ هر محل چگونگی استفاده ٔ از آن مکان معلوم می گردد. در درگاه های کوچک اطاقهای شرقی و غربی نقش برجسته ٔ شاه در حالی که خنجر به دست راست گرفته بادست چپ شیری را خفه میکند دیده میشود و این نقش منحصراً در تچر مشاهده میگردد. پلکان غربی این کاخ دارای نقوش برجسته ٔ چندی از ملل تابعه در حال عرضه ٔ هدایای خود بوده کتیبه ٔ میخی آن بنام اردشیر سوم میباشد و به همین جهت دانشمند فقید پروفسور هرتسفلد و عموم باستان شناسان دیگر اظهار عقیده کرده اند که این پلکان را اردشیر سوم به تچر الحاق نموده مدخل جدیدی بر کاخ مزبور افزوده است ولی آقای جواد زاکاتالی ضمن تحقیقات بسیار دقیقی که برای نقشه برداری و تهیه ٔ نمونه ٔکوچک این آثار مینمودند مخصوصاً در تچر اطلاعات تازه و فراوانی به دست آورده اند که حکایت از تفسیر وضع اطاقهای شمالی آن بعد از داریوش مینماید و ضمناً معلوم داشته اند که پلکان و مدخل غربی تچر از ابتدای ساختمان این کاخ پیش بینی گردیده منتها به انجام نرسیده بود و چون در زمان اردشیر سوم پایان یافته کتیبه ٔ آن بنام این شهریار نقر گشته است و شاید نقشه پله ٔ موردنظر هم با آنچه در زمان اردشیر سوم ساخته اند اختلاف داشته است.
این کاخ یک موزه خط به شمار میرود از پارسی باستان گرفته در این کاخ کتیبه وجود دارد تا خطوط پهلوی بالای ستونها از نمای جلوییهای مصری استفاده شدهاست. قسمت اصلی کاخ توسط داریوش بزرگ و ایوان و پلکان سنگی جنوبی توسط خشایار شاه و پلکان سنگی غربی توسط اردشیر دوم بنا شدهاست….

کاخ هدیش
این کاخ که کاخ خصوصی خشایارشا بوده است در مرتفعترین قسمت پارسه قرار دارد. این کاخ از طریق دو مجموعه پلکان به کاخ ملکه ارتباط دارد. احتمال میرود آتش سوزی از این مکان شروع شده باشد . اینجا مکان داری۳۶ ستون بودهاست. به خاطر ویرانی شدیدی که شده اطلاعات زیادی در مورد این کاخ در دسترس نیست خیلیها از اینجا به عنوان کاخ مرموز نام بردهاند. هدیش به معنای جای بلند میباشد و چون نام زن خشایارشا هدیش بودهاست نام کاخ خود را هدیش میگذارد این کاخ در جنوبی ترین قسمت سکو قرار دارد …..
کاخ ملکه
این کاخ توسط خشایارشا ساخته شدهاست و به نسبت سایر بناها در ارتفاع پایینتری قرار گرفتهاست. بخشی از این کاخ در سال ۱۹۳۱ توسط شرقشناس مشهور، پرفسور هرتزفلد، خاکبرداری و از نو تجدیدبنا شد و امروزه به عنوان موزه و ادارهٔ مرکزی تأسیسات تخت جمشید مورد استفاده قرار گرفتهاست.
کاخ ۱۰۰ ستون

ساخت این كاخ را خشایار شاه شروع كرد و اردشیر پسرش به اتمام رساند. این كاخ دارای ۱۰۰ تا ستون ۱۰ ردیف در ۱۰ ردیف بوده است. ستونها همه از نوع عالی ترین سنگهای آن زمان ساخته شده اند . از سنگ سیاه مرمر نما. با زیر ستونهای زنگوله شكل و شیار دار و در بالا گل و بوته و سر ستونهای دو سر گاو ….با شكوه مرمر سیاه و زرنگاری طلا این كاخ یكی دیگر از مناظر زیبای پارسه بوده است. در تمام نقاط این كاخ كاملا تقارن رعایت شده است . به طور مثال روی هر ورودی افراد از یك طرف نشان داده شده اند و طرف دیگر همان نفر بر روی دیوار روبرو نقش بسته است.در روی این دیوارها نقش ۱۰۰ افسر سپاه ایران هست كه مظهر ۱۰۰ ستون این كاخ هستند.

در پایان توضیحات مربوط بتالار آئینه ذکر این قسمت را هم لازم میداند که بر اثر خوبی و استحکام سنگهای این بنا در ادوار قدیم یادگار و نوشته های فراوان بر آن مرقوم داشته اند که بسیاری از آنها اهمیت تاریخی دارد و ذکر تمام این نوشته ها به تنهائی خود موضوع رساله ٔ جداگانه ای تواند بود که با توجه بتاریخ هر کدام توضیحات کافی درباره ٔ اشخاص و وقایع مذکور در آنها داده شود. عجالة برای نمونه دو متن ذیل را نقل مینماید:
۱ – بر بدنه ٔ شرقی درگاه سنگی بین ایوان و تالار سمت ایوان ، این کتیبه در ۸ سطر کوتاه بخط کوفی نقر گردیده است :
بسم اﷲ حضرةالامیرالجلیل عضدالدولة فناخسروبن الحسن سنة اربع و اربعین و ثلثمائة فی منصرفه مظفراً من فتح اصفهان و اسرة ابن ماکان و کسرة جیش خراسان و احضر من قراء ما فی هذه الاثارمن الکتابة.
دوکتیبه ٔ دیگر هم بخط کوفی نزدیک کتیبه ٔ فوق موجود است یکی به همین تاریخ و به نام عضدالدوله که نام علی بن السری الکاتب الکرخی خواننده ٔ کتیبه های تخت جمشید در محضر عضدالدوله را در بر دارد و دیگری به نام ابونصربن عضدالدوله که با قشون عظیم خود در تاریخ ۳۹۲ هَ. ق. به تخت جمشید آمده است.
۲ – بر بدنه ٔ داخلی اولین پنجره ٔ بین ایوان و تالار تچر از طرف مشرق کتیبه ٔ زیر بخط نسخ در ۶ سطر نقر گشته است :
حضر شاهانشاه المعظم ملک الملوک محیی دین و غیاث عباداﷲ و قیم خلیفةاﷲ ابوکالنجاربن سلطان الدوله معز امیرالمؤمنین اطال اﷲ بقأه هذاالمکان روز بهمن ماه آبان سنه ٔ ثمان و ثلثین و اربع مائه متوجها بالطالع الاسعد الی کرمان و کان حضره فی سنة ثمان عشره و اربع مائه و هی سنة الفتح بفاروق. فاروق نام آبادی بزرگی درسه فرسخی تخت جمشید نزدیک جاده ٔ اصفهان میباشد، در سال تاریخ فوق عیناً همانطور که در اصل کتیبه ذکر شده نقل گردیده است. پوشیده نماند که کتیبه ٔ بالا برای تاریخ خط نسخ نیز واجد اهمیت مخصوص میباشد. مهمترین نوشته های دیگر شامل دو کتیبه بزبان پهلوی که در زمان شاپور دوم (۳۰۹ – ۳۷۹ م.) نگاشته شده و کتیبه های عربی و فارسی متعلق بسلاطین و امرا و بزرگان و رهگذران دیگر در قرون مختلف هجری خصوصاً قرن هفتم تا یازدهم بوده عموماً از عبور و توقف این اشخاص در تخت جمشید حکایت مینماید و مشتمل بر اشعار و عبارات مختلفی حاکی از تأثیر اطلال آنجا در ایشان میباشد و آخرین آنها که قابل ذکر است دو کتیبه به نام فرهاد میرزا و پسران اوست که مورخ بسال ۱۲۹۴ و ۱۲۹۵ بوده ، از خاکبرداری مفصل در آثار معظم تخت جمشید حکایت میکند.